Als alles wat een mens in zijn of haar leven meegemaakt, onthouden zou worden, en dat zou getekend, geschilderd, geboetseerd of opgeschreven worden, dan zou dat werk gemakkelijk een heel museum kunnen vullen.

 

Sommige verhalen zijn het waard om te onthouden.

En over die verhalen schrijf, teken, schilder of boetseer ik.

Hallo, ik ben Anneke Eising, geboren en getogen in een vergeten stukje polder in het groene Brabant.

Na de Pedagogische Academie in Gorcum, emigreerde ik met mijn familie naar Manitoba, Canada.

Ik heb daar lang gewoond, gewerkt en gestudeerd, op het platteland en in een grote stad.

Daar werkte ik in het onderwijs en het maatschappelijk werk met de oorspronkelijke inheemse bevolking en anderen.

Het was een bijzondere ervaring waar abrupt een einde aan kwam, toen ik mijn man ontmoette toen ik eind jaren '90 in Almere in het onderwijs werkzaam was.

Toen we een gezin stichtten, besefte ik pas echt, hoe groot zo'n afstand tussen continenten kan zijn. Mijn familie daar en ik met mijn man en gezin hier.

Een been, ander been..

Zo noemde ik dat een paar jaar geleden.

Een mensenhart raakt uiteindelijk verscheurd, want mijn liefde voor Canada zal nooit overgaan, terwijl ik met hart en ziel in het polderleven gedoken ben, want ook hier in de Flevopolder is het fijn leven.

Natuurlijk gaat een mensenleven nooit over rozen. Sommige dingen kun je maar beter vergeten, maar ondanks mijn beste pogingen, komen die, soms hele moeilijke en oneerlijke ervaringen, toch bovendrijven.

Een mens kan dat verdringen, maar weet je, daar krijg je last van.

Daarom schrijf ik, daarom creëer ik. Het is een uitlaatklep en tegelijkertijd een verwerkingsproces.

Heerlijk is dat. Ik kan het iedereen aanbevelen.

 

Mijn verhalen gaan over moeilijke situaties en dat je dan kunt vluchten of vechten, maar dat je het uiteindelijk zelf zult moeten oplossen. Gelukkig krijg je soms hulp uit onverwachte hoek.

Maar dat te leren accepteren is ook een proces.

Je hebt dus als mens best wel wat macht over je eigen situatie.
Dat is het mooie van het leven.

Op de een of andere manier, komt het toch wel weer goed.